Herijking - 2
Er gaat geen dag voorbij zonder. Geen dag zonder dat ik me verbaas over de wereld die onder onze ogen ontstaat. Maart 2020, wat was ik naïef. Ik dacht dat het virus de saamhorigheid in de samenleving zou vergroten, we zouden gaan beseffen wat echt belangrijk is. Een eerlijke wereld, dat was waar ik op hoopte. De schouders eronder en met elkaar 'de strijd' aan gaan. Ik schreef toen een post ‘Herijking'. Inmiddels is de zorg afgescheept met een applaus en worden gezonde mensen uitgesloten van de maatschappij. Nooit had ik kunnen bedenken dat er iemand ooit tegen mij zou zeggen: ze mogen je met een pistool tegen je hoofd een prik geven, gewoon dwingen. Realiteit najaar 2021.
Dat kwam binnen Ik ben een sociaal mens en met een halve eeuw levenservaring weet ik inmiddels hoe ik in elkaar zit. Ik sta klaar voor mensen die het nodig hebben daar denk ik niet bij na, hoeft ook niet. Daarbij ben ik van nature een ondernemer. Ik neem weloverwogen mijn eigen beslissingen en weeg daarvoor zaken tegen elkaar af. Ik kan niet anders, geen dubbele agenda.
Voor mij betekent dat, dat ik bewust ervoor kies geen vaccin te nemen. Zo dat is er uit want dat mag ik in deze tijd niet hardop zeggen. Dan moet ik daar minimaal bij vertellen, dat ik niet tegen vaccins ben, dat ik deze post schrijf op persoonlijke titel en dat ik niet beweer dat Covid-19 niet bestaat.
Bij deze: ik vind het fijn dat er een vaccin is voor mensen die het nodig hebben, voor de ouderen en de kwetsbaren. Elke volwassenen die denkt dit vaccin nodig te hebben moet dit doen. Ik maak echter een andere afweging voor mezelf. Voor degene die oprecht geïnteresseerd is wil ik graag uitleggen waarom en ik luister ook graag naar jouw overwegingen, wie weet komen we beiden tot andere inzichten.
Hard tegen Hard
Maar helaas, dat naar elkaar luisteren en ‘ons samen sterk maken’ dat is niet meer aan de orde, dat geldt niet meer. Menselijkheid lijkt te zijn verdwenen als je een andere ‘vrije’ keuze maakt dan de massa. De enige route momenteel is Hard tegen Hard. Let eens op de felheid waarmee over ‘de ongevaccineerden’ wordt gesproken. Gedaan door respectabele mensen die, waar het over dit onderwerp gaat direct overstappen naar een modus van afschuw en weerzin want een ongevaccineerde is een persona non grata die geen enkel respect hoeft te verwachten. M.a.w. ik ben een asociaal mens, ik verdien geen plek in het ziekenhuis; ik geef niet om anderen en idd ik verdien een pistool tegen mijn hoofd. Een andere mening hebben dan de massa is not done. Groepsdruk is allesbepalend en dat is je eigen schuld.
Angstig
Ik respecteer een andere keuze en zal iedereen met respect tegemoet treden. Dat ik dat zelf niet meer terug krijg? Het zegt natuurlijk iets over de persoon tegenover me… een mens wil ‘erbij’ horen, niet uit de pas lopen of anders zijn. Ook angst doet heel veel met mensen en dat zie ik om me heen. Als ik een kind van 8 jaar hoor zeggen dat hij graag een prik wil omdat oma anders dood gaat, dan huilt mijn hart. Een kind met een dergelijke angst en met de verantwoordelijkheid voor de dood van zijn oma opzadelen…. dat maakt mij pas bang.
Dansen maar
We mogen toch toegeven dat de meerderheid het allemaal niks uitmaakt en onverschillig is? ‘Als ik er maar geen last van heb’ dat is voor veel mensen het motto. Prima, je mag kiezen voor een vaccinatie om op vakantie te gaan en naar de film of de kroeg te mogen. Dat is dan de keuze die jij als volwassen persoon voor jezelf maakt, jouw risico’s en jouw keuze. Die mensen zeggen; ik maak me niet druk en doe wat me opgedragen wordt. Het verbaast me oprecht dat als ik het ziekenhuis in loop met een mondkapje op, dat dan gemondkapte mensen zich vlak achter me de draaideur in murwen om het rondje samen door de deur te doen i.p.v. even een tel te wachten en elkaar wat lucht te gunnen. Dan denk je toch niet na waarom je überhaupt dat mondkapje op hebt gezet?
Wie is die ander?
Ik mis de zorgzaamheid voor elkaar, wie of wat we ook zijn. Heel makkelijk om de andere te verwijten dat ze geen vaccin voor een andere, een kwetsbare nemen, terwijl de grote meerderheid ondertussen in de kern uit gemakzucht ingespoten is. ‘Schiet ze maar dood, die ongevaccineerden zoals in de Squid-games’ … hahaha lachen toch. Weg met de andere.
Ondertussen wuiven we vaccin-bijwerkingen zoals een hartspierontsteking en ontregeling van de menstruatiecycli bij onze jongeren met het grootste gemak weg; dat gaat wel weer over joh. Sowieso willen we er niets van horen dat er risico’s aan het vaccin zitten. Langetermijneffecten? Dat is iets voor dombo's en we stoppen onze oren dicht. Maar dat gaat toch over onze kinderen?
Veilig
Ondertussen verdienen mensen en lobbyisten rondom de politiek bakken met geld en lijkt belangenverstrengeling meer een voorwaarde dan een toevalligheid om aan de NPO-tafel mee te discussiëren. De directeur van Pfizer prijsde het nieuwe mRNA-vaccin in 2020 aan omdat deze nieuwe techniek in het geheugen van ons auto-immuunsysteem gaat zitten en dus iedereen 'vanzelf' immuun maakt voor Covid-19. Nu geeft hij aan dat dat zelfde geheugen na 6-8 maanden toch wel een booster nodig heeft. ‘Maar het maakt niet uit’, zegt hij daarbij ‘die vaccins zijn al verkocht'. En niet veel later voegt diezelfde man toe: “Eigenlijk weten we het allemaal nog niet, het is een nieuw vaccin, dat moeten we nog ervaren.”
One way street
Natuurlijk zijn er maatregelen nodig om verstandig met dit virus om te gaan. Alleen is het nu enkel vaccineren wat de klok slaat, geen andere opties. We zijn vergeten hoe de Mexicaanse griep werd bestreden. Vergeten dat farmaceuten al zo vaak hun commerciële belangen boven het gezondheidsbelang hebben geplaatst.Vergeten dat vriendjespolitiek, lobbyisten en een horde aan communicatie-adviseurs de politiek al een decennia in hun greep hebben. Beloftes die onze politici 6 maanden eerder deden zijn vandaag zonder blikken of blozen 180 graden gedraaid. Verscholen achter het OMT nemen ze de beslissingen om daarmee iedere verantwoordelijk van zich af te kunnen wimpelen, nu én in de toekomst. Niemand treft enige verantwoordelijkheid.
Een vrije keuze
Binnenkort mag een groep mensen niet meer naar hun werk. En daarna? Misschien zoals momenteel al in Australië gebeurt; wordt je bankrekening bevroren of komt de politie bij je binnenvallen? En de grote meerderheid vindt daar niets van en deert het niets. Het maakt blijkbaar voor velen niet uit wat we ervoor moeten doen of wat een ander er voor moet laten.
Het verbaast me, het overbelast mijn brein. Ik vind het ingewikkeld te begrijpen dat zo veel mensen zich daar geen zorgen over maken en daar totaal niet kritisch over zijn. Pieter Omtzigt werd bejubeld om zijn kritische houding en bracht daarmee een ongekende toeslagen-affaire aan het licht. We raken nog steeds ontroerd van de uitspraak van een principieel man als Peter R. de Vries “on bendend knee, no men is free’.
Waar zijn de vraagtekens bij de censuur die om ons heen wordt toegepast? Bij het ongekend harde optreden van de politie tijdens vreedzame demonstraties wereldwijd en het wegzetten van mensen als gek en misbruiken van groepsdruk. Accepteren we die onbegrensde toename van BOA's en controle?
Wat is er nog over van de bijzondere 5 mei toespraak van onze Koning? We zijn toch een land dat trots mocht zijn op autonomie en creativiteit van het individu? Zelf nadenken.
We staan al lang niet meer open voor de ander. Vragen stellen mag niet meer. Follow the herd en verder mondje dicht. Wat was ik naïef.
Taking things away from people until they say yes, is not about free choice.
Comments